- το εν λόγω blog διαχειριζόταν η συνέλευση για την αυτομόρφωση και την ελευθεριακή παιδεία η οποία δεν υφίσταται πλεον
- τώρα πια η σελίδα ανανεώνεται σπάνια από μέλη της συνελευσης
Κατηγορίες
Complete Guide to Sovereign Airdrop: Claim Your Crypto Now
In the exciting world of digital currency, there’s something called a sovereign airdrop that’s catching everyone’s attention. Imagine the government deciding to distribute its very own national digital currency directly to you, for free! This isn’t just a dream; it’s happening in some parts of the world as part of a government cryptocurrency initiative. These airdrops are a way to kickstart the use of state-backed tokens, making sure everyone gets a fair chance to be part of the digital economy.
What is a Sovereign Airdrop?
A sovereign airdrop is when a government gives away its digital currency to the citizens. It’s like finding free digital money in your wallet! This is part of a bigger plan to get everyone involved in the digital economy, increase financial inclusion, and give the economy a boost. By using blockchain technology, these airdrops are safe, secure, and transparent.
- Benefits: 🚀 Boosts economic activity, 🌍 promotes financial inclusion, and 💡 encourages the use of digital currency.
- Goal: To make sure everyone has a fair shot at participating in the digital economy.
How to Claim Your Sovereign Airdrop
Claiming your sovereign airdrop might sound complicated, but it’s actually pretty straightforward. Here’s a simple guide:
- Check Eligibility: Make sure you’re eligible for the airdrop. Usually, you just need to be a citizen.
- Digital Wallet: Have a digital wallet set up. This is where you’ll receive your digital currency.
- Sign Up: Sometimes, you might need to sign up through a government portal or app.
- Wait for Distribution: The government will distribute the digital currency directly to your wallet.
Maximize Your Earnings with a Free Crypto Airdrop Checker
Now, to make sure you’re not missing out on any sovereign airdrops or other free digital currency opportunities, there’s a tool you’ll love. It’s a free crypto airdrop checker. This handy tool scans your wallet for any unclaimed airdrops and potential rewards. It’s super easy to use, accessible to everyone, and best of all, completely free. This means you can effortlessly uncover hidden profits without spending a penny.
- Features:
- 🔄 Scans your wallet for unclaimed airdrops
- 🎁 Identifies potential rewards
- ✅ Simple claiming process
By using this tool, you’re making sure you’re getting every bit of digital currency that’s meant for you. Whether it’s from a sovereign airdrop or other types of airdrops, you’re maximizing your earnings in the digital economy. So, why wait? Start using the free crypto airdrop checker today and claim what’s yours!
What is a Sovereign Airdrop?
A sovereign airdrop represents a groundbreaking approach by governments to distribute state-backed tokens directly to the citizens’ digital wallets. This initiative is not just about handing out free digital currency; it’s a strategic move to enhance the national economy and blockchain integration, ensuring that the benefits of digital currency and blockchain technology reach everyone. By doing so, governments aim to achieve a more inclusive financial system, stimulate economic growth, and encourage the adoption of digital currencies on a wider scale.
Definition and Purpose
A sovereign airdrop is essentially a government-led distribution of digital tokens to its citizens, free of charge. The primary purpose behind this innovative government cryptocurrency initiative is to foster financial inclusion through digital currency. It’s a way to ensure that everyone, regardless of their financial background, has access to the emerging digital economy. This method of wealth redistribution with digital tokens is seen as a means to reduce economic disparities and promote equal opportunities for economic participation.
- Objectives:
- 🌐 Promote digital currency adoption among the general population.
- 💸 Facilitate wealth redistribution to achieve more equitable economic conditions.
- 🚀 Stimulate economic stimulus via cryptocurrency, driving overall economic growth.
How It Works
The process of a sovereign airdrop involves several key steps, all facilitated by the government in collaboration with blockchain technology platforms. First, the government announces the sovereign airdrop program, outlining eligibility criteria and the process for citizens to participate. Individuals then need to have a digital wallet where the state-backed token distribution can be deposited. Once the setup is complete, the government executes the airdrop, directly transferring a predetermined amount of digital currency into each eligible citizen’s wallet.
- Steps:
- Announcement: Government announces the airdrop, detailing the state entity cryptocurrency distribution plan.
- Eligibility Check: Citizens check their eligibility for the sovereign airdrop.
- Digital Wallet Setup: Participants set up a digital wallet if they don’t already have one.
- Distribution: The government distributes the digital tokens directly to the citizens’ wallets.
This innovative approach not only incentivizes economic participation but also plays a crucial role in integrating blockchain in national systems, marking a significant step towards a digitally inclusive society.
Benefits of Participating in a Sovereign Airdrop
Participating in a sovereign airdrop is like being part of a revolutionary movement. It’s not just about getting free digital currency; it’s about being at the forefront of how our economy and society integrate blockchain technology. When our government decides to distribute its national digital currency, it’s doing more than just giving away money. It’s laying down the foundation for a more inclusive, fair, and dynamic economy. Let’s dive into the benefits, particularly focusing on the economic stimulus and financial inclusion aspects.
Economic Stimulus
When we talk about economic stimulus via cryptocurrency, we’re looking at a powerful tool to kickstart and enhance economic activities. A sovereign airdrop can inject vitality into our economy in several ways:
- Boosting Spending: With extra digital currency in their wallets, people are likely to spend more, driving demand for goods and services.
- Encouraging Investment: Some recipients might choose to invest their airdropped tokens, promoting financial growth and innovation.
- Enhancing Economic Activity with Digital Currency: As more people use and transact with the digital currency, it creates a ripple effect, benefiting small businesses and large enterprises alike.
This stimulus is not just a short-term boost. It’s a step towards integrating blockchain in national systems, making our economy more resilient and forward-thinking.
Financial Inclusion
One of the most compelling aspects of a sovereign airdrop is its potential to promote financial inclusion through digital currency. Here’s how it makes a difference:
- Access to Banking Services: For those who’ve been excluded from traditional banking systems, digital currency opens up new avenues for saving, investing, and transacting.
- Reducing Inequality: By distributing digital currency equally, we’re taking a step towards wealth redistribution with digital tokens, narrowing the gap between the rich and the poor.
- Empowering Individuals: With state-backed token distribution, individuals gain more control over their finances, fostering a sense of empowerment and participation in the national economy.
By promoting digital currency adoption, a sovereign airdrop not only enhances individual financial well-being but also contributes to a more equitable and inclusive economic landscape.
How to Qualify for a Sovereign Airdrop
Qualifying for a sovereign airdrop is like unlocking a treasure chest in the world of digital currency. It’s all about meeting the right criteria and having your documents ready. Let’s dive into how we can be part of this exciting opportunity to receive state-backed tokens directly from our government. This isn’t just about getting free money; it’s about being part of a movement towards financial inclusion and stimulating our national economy through blockchain technology.
Eligibility Criteria
To make sure we’re in the running for a sovereign airdrop, we need to check off a few boxes. The government usually sets specific criteria to ensure that the distribution of digital tokens is fair and reaches the right people.
- Citizenship: Being a citizen of the country conducting the airdrop is typically a must. This is because the initiative aims to boost the national economy.
- Age: There might be an age requirement, often 18 years or older, to ensure participants are legally able to engage in financial transactions.
- Digital Wallet: Having a digital wallet is crucial. This is where our state-backed tokens will be deposited.
- No Duplicate Claims: We must ensure that we haven’t already claimed our airdrop. One airdrop per person is the standard rule.
Necessary Documentation
To smoothly sail through the qualification process, having our documents ready is key. This is how we prove we meet the eligibility criteria and ensure that the sovereign airdrop lands in our digital wallets without a hitch.
- Identification Proof: A government-issued ID card or passport to verify our citizenship and age.
- Residence Proof: Sometimes, proof of residence is required to confirm we live in the country offering the airdrop.
- Digital Wallet Information: Details of our digital wallet, such as the public address, need to be provided. This is where the magic happens, and our digital tokens are received.
- Application Form: If the government requires us to fill out an application, having all our information ready will make the process quicker.
By meeting the eligibility criteria and having our necessary documentation in order, we’re all set to participate in the sovereign airdrop. This is our chance to be part of an initiative that not only boosts our personal finances but also contributes to the broader goal of economic growth and financial inclusion through digital currency.
Step-by-Step Guide to Claiming Your Airdrop
Claiming your sovereign airdrop is like embarking on a digital treasure hunt where the prize is already promised to you. It’s an exciting journey that leads to you owning a piece of the future economy. We’re here to guide you through each step, ensuring that claiming your airdrop is as smooth as sailing on a calm sea. From registering for the airdrop to finally having those digital tokens in your wallet, we’ve got you covered. Let’s dive into the process and make sure you’re ready to claim what’s yours.
Registering for the Airdrop
First things first, we need to get ourselves registered for the sovereign airdrop. This is our ticket to the show, the first step in claiming our digital currency. Here’s how we do it:
- Visit the Official Website: We’ll start by visiting the official site set up by our government for the airdrop. It’s important to make sure we’re on the right website to avoid any scams.
- Fill Out the Form: There will be a form to fill out. It’s usually straightforward, asking for basic information like our name, email, and digital wallet address.
- Submit and Confirm: After checking that all our information is correct, we’ll hit the submit button. We might need to confirm our email address through a verification link sent to our inbox.
📝 Note: Keep an eye on deadlines to make sure we register in time.
Verifying Your Identity
With registration out of the way, the next step is to verify our identity. This is crucial for the government cryptocurrency initiative to ensure that the airdrop reaches the right people.
- Prepare Your Documents: We’ll need our government-issued ID and possibly a recent utility bill for address verification. Having these documents scanned and ready to upload will save us time.
- Follow the Verification Link: The airdrop program will likely send us a link or instructions on how to proceed with identity verification. This could be through their website or a secure portal.
- Upload and Wait: After uploading our documents, all we need to do is wait. Verification can take a few days, so patience is key here.
🔒 Security Tip: Make sure the verification process is done through a secure and official channel to protect our personal information.
Claiming Your Tokens
The final step in our airdrop adventure is the most rewarding one—claiming our tokens. Once we’ve registered and our identity is verified, the digital currency is almost in our hands.
- Notification of Approval: We’ll receive a notification (usually via email) that our application for the airdrop has been approved and our identity verified.
- Follow Claim Instructions: The notification will include instructions on how to claim our tokens. This might involve logging back into the airdrop website or simply waiting for the tokens to be deposited into our digital wallet.
- Check Your Wallet: After following the claim instructions, the last step is to check our digital wallet. Our new digital tokens should be there, ready for us to use or hold as we see fit.
🎉 Congratulations! We’ve successfully navigated the process of claiming our sovereign airdrop. Now, we’re part of an exciting movement towards financial inclusion and the growth of the digital economy.
Common Challenges and Solutions
When we dive into the world of sovereign airdrops, it’s like embarking on an exciting journey. But, just like any adventure, we might run into some bumps along the way. Don’t worry, though! We’re here to talk about the common challenges we might face and the solutions to overcome them. From technical issues to security concerns, we’ve got the insights to keep our journey smooth.
Technical Issues
Sometimes, when we’re dealing with digital currencies and blockchain technology, technical glitches can happen. It’s like playing a video game, and suddenly it lags or crashes. Frustrating, right? But there are ways to fix these issues.
- Update Your Software: Make sure your digital wallet and any related apps are up to date. It’s like making sure your game is on the latest version to avoid bugs.
- Check Your Internet Connection: A bad connection can cause delays or failures in receiving your airdrop. It’s like trying to stream a movie on a slow internet—it just doesn’t work well.
- Seek Support: If you’re stuck, don’t hesitate to reach out for help. Most airdrop programs have a support team, just like a helpline for when you’re having trouble with your gadgets.
Security Concerns
When it comes to sovereign airdrops, keeping our digital currency safe is super important. It’s like carrying a treasure chest; we wouldn’t want anyone to steal it! Here are some ways to protect our digital gold:
- Use Strong Passwords: Make sure your digital wallet has a strong, unique password. It’s like having a sturdy lock on your treasure chest.
- Enable Two-Factor Authentication (2FA): This adds an extra layer of security, like having a secret code in addition to your key.
- Be Aware of Phishing Scams: Sometimes, bad guys try to trick us into giving them access to our wallets. Always double-check that messages and emails are from official sources before clicking on any links.
By tackling these technical issues and security concerns, we can make sure our journey through the world of sovereign airdrops is as smooth and safe as possible. Let’s keep our digital treasures secure and enjoy the benefits of being part of this exciting digital economy!
FAQ on Sovereign Airdrops
When we talk about sovereign airdrops, lots of questions pop up. How much are these digital coins worth? How can we earn them? And once we’ve got them, how do we claim or collect them? Let’s dive into these questions and clear up the confusion.
How much is airdrop coin worth?
When we get a sovereign airdrop, the first thing we wonder is, “How much is this digital coin worth?” Well, the value can vary a lot. It depends on the government cryptocurrency initiative and the market demand for the coin. Sometimes, these coins might start with a small value but can grow as more people use them and the national economy and blockchain integration deepens. It’s like getting a seedling for free; its worth grows as it matures.
How do I earn airdrops?
Earning sovereign airdrops sounds exciting, right? It’s like getting free money! Governments usually distribute these airdrops to encourage promoting digital currency adoption and incentivizing economic participation. To earn them, we need to meet certain criteria, like being a citizen of the country offering the airdrop and having a digital wallet. Sometimes, we might need to sign up or perform specific tasks online to qualify. It’s like signing up for a raffle; you do your part and hope to get the prize.
How to claim sovereign airdrop?
Claiming a sovereign airdrop is the best part. Once we know we’re eligible and the airdrop is ready, we usually receive instructions on how to claim it. This often involves verifying our identity and confirming our digital wallet address. The government or the issuing authority sends these steps via email or through their official website. It’s like following a treasure map; follow the steps, and the treasure (our airdrop) is ours.
How do you collect airdrop Crypto?
Collecting airdrop crypto is like the final step in a treasure hunt. After we’ve claimed our sovereign airdrop, the digital tokens are transferred to our digital wallet. We just need to check our wallet to see the new balance. Sometimes, we might need to add the new token to our wallet’s visible assets list. It’s like adding a new app to our phone; once it’s there, we can see and use it anytime.
🔍 Tip: Always make sure to use the official channels and follow the instructions carefully to collect your airdrop safely. It’s like making sure we’re opening the right door to claim our prize.
Toncoin Price Prediction: Future Insights and Analysis
Exploring the Toncoin future value is crucial for investors and traders alike. With the ton crypto price prediction gaining momentum, understanding its potential growth and market trends becomes essential. The digital currency world is volatile, but with the right insights, one can navigate through the uncertainties to make informed decisions.
Toncoin Price Analysis and Market Forecast
The Toncoin price analysis reveals a pattern of fluctuating values, influenced by market trends and investor sentiment. Experts predict a significant impact on its future value, considering factors like Toncoin market forecast and Toncoin daily price prediction. The ton crypto price prediction for the coming years shows promising growth, with projections extending up to 2050.
- Toncoin 2025 prediction: Experts foresee a bullish trend.
- Toncoin 2030 outlook: Stability with potential spikes in value.
- Toncoin 2040 estimate: Continued growth, influenced by technological advancements.
- Toncoin 2050 projection: A matured market position with high value.
Investment Insights and Trading Strategies
Investing in Toncoin requires a strategic approach, considering the Toncoin short-term forecast and Toncoin long-term investment potential. The Toncoin trading strategies focus on leveraging Toncoin price volatility to maximize returns. Engaging with communities, like the Telegram group dedicated to ton crypto price prediction, offers valuable Toncoin investment insights.
- Benefits of joining Telegram communities:
- Access to free crypto trading signals
- Personalized trade recommendations
- Precise signals with a 50/50 profit split
- No upfront payments required
Community Discussions and Market Trends
The Toncoin community discussions play a vital role in shaping the ton crypto price prediction. Platforms like Reddit and Telegram are rich sources of Toncoin Reddit insights and Toncoin Telegram community discussions. These platforms offer a glimpse into Toncoin market trends, Toncoin price movement analysis, and Toncoin value estimation, crucial for making informed investment decisions.
- Key platforms for insights:
- Telegram: For real-time discussions and trading signals.
- Reddit: For diverse opinions and market speculation.
Joining the ultimate Telegram community for ton crypto price prediction not only provides access to expert analyses and forecasts but also offers a platform for engaging in meaningful discussions about Toncoin’s future value. This community is a treasure trove of information, from Toncoin price prediction today to long-term projections for 2025, 2030, 2040, and 2050, ensuring you’re well-equipped for your investment journey.
Toncoin Price Predictions for 2024, 2025, and Beyond
As we delve deeper into the Toncoin market forecast, it’s clear that the coming years are pivotal for Toncoin’s valuation. With the ton crypto price prediction serving as a cornerstone for many investors’ strategies, understanding what lies ahead for 2024, 2025, and beyond is essential. This section aims to shed light on these future valuations, providing a clearer picture for those looking to invest or trade in Toncoin.
What will Toncoin be worth in 2025?
By 2025, Toncoin is expected to witness a significant increase in value. Analysts, leveraging Toncoin price prediction models and Toncoin market speculation, estimate that the coin could see its price multiply from its current standing. Factors such as Toncoin community discussions, Toncoin Reddit insights, and advancements in blockchain technology are anticipated to drive this growth. The Toncoin 2025 prediction suggests a bullish market, with the potential for Toncoin to reach new heights.
How much is Toncoin worth in 2024?
Looking at the Toncoin short-term forecast for 2024, the predictions are cautiously optimistic. The Toncoin daily price prediction and Toncoin next-day price expectation models indicate a steady increase in value throughout the year. This growth is attributed to Toncoin trading strategies adapting to Toncoin market trends and the increasing adoption of Toncoin in various sectors. While the exact figure remains speculative, the consensus among experts points towards a positive trend.
Ton crypto price prediction 2030
By 2030, the ton crypto price prediction paints a picture of stability and potential spikes in value. The Toncoin 2030 outlook is influenced by long-term Toncoin investment insights, Toncoin trading group insights, and the broader Toncoin economic impact. As the cryptocurrency market matures, Toncoin is expected to establish a solid foothold, benefiting from Toncoin potential growth and Toncoin market speculation. This period could mark a significant milestone in Toncoin’s journey, with a robust valuation that reflects its technological advancements and market adoption.
TON coin price prediction 2040
The TON Coin price prediction 2040 ventures into more speculative territory, given the long-term horizon. However, experts analyzing Toncoin future market scenarios and Toncoin price trend analysis anticipate that the coin could experience unprecedented growth. This optimism is based on the projection of Toncoin’s long-term investment potential and its adaptation to future technological innovations. While the exact numbers are hard to pinpoint, the Toncoin 2040 estimate suggests a thriving market position, potentially setting new records in the cryptocurrency space.
Analyzing Toncoin’s Potential: Short-Term and Long-Term Forecasts
Exploring Toncoin’s potential both in the short term and long term is essential for investors looking to capitalize on cryptocurrency trends. With ton crypto price prediction being a hot topic, understanding the dynamics at play can help in making more informed decisions. Whether you’re looking at Toncoin price prediction today or trying to gauge where it will stand in the years to come, each forecast provides valuable insights into its market trajectory.
Toncoin price prediction today
Today’s Toncoin price prediction hinges on current market conditions, including Toncoin price volatility and recent Toncoin market trends. Analysts dive into Toncoin price movement analysis to provide a snapshot of its expected performance, offering Toncoin trading strategies tailored to today’s market dynamics. This immediate insight is crucial for day traders and those looking to make quick investment decisions.
TON coin price prediction Tomorrow
Looking at TON coin price prediction tomorrow, experts consider short-term factors such as upcoming announcements, Toncoin community discussions, and global economic indicators. Tomorrow’s forecast might show slight fluctuations based on Toncoin price trend analysis, giving traders hints on potential Toncoin investment insights for quick gains or to avoid short-term losses.
TON coin price prediction 2026
Peering further into the future, the TON coin price prediction 2026 offers a glimpse into mid-term expectations. Analysts use Toncoin price prediction models to estimate where the coin might land, considering factors like technological advancements, Toncoin market speculation, and potential regulatory changes. This forecast is vital for those planning to hold Toncoin as a long-term investment, providing a roadmap of its expected growth trajectory.
TON coin price prediction reddit
The TON coin price prediction Reddit discussions offer a diverse range of opinions and analyses from the cryptocurrency community. These threads are rich with Toncoin trading group insights, speculative Toncoin market trends, and debates over Toncoin economic impact. Reddit serves as a platform for crowdsourced wisdom, where enthusiasts share their predictions, often based on a mix of technical analysis, market sentiment, and emerging news, contributing to a broader understanding of Toncoin’s potential movements.
FAQ: Understanding Toncoin’s Future Value
Exploring the future value of Toncoin is like piecing together a puzzle. With the ton crypto price prediction stirring interest among investors, many are curious about its potential worth in the coming years. This section aims to answer some of the most pressing questions regarding Toncoin’s value, offering insights into its projected growth and investment viability.
What will TON be worth in 2025?
By 2025, experts predict that Toncoin could see a remarkable increase in value, driven by Toncoin price trend analysis and Toncoin market speculation. Factors such as technological advancements and increased adoption are expected to fuel this growth. While specific numbers vary, the consensus leans towards a bullish Toncoin 2025 prediction, suggesting a significant uptick in its market value.
Does TON crypto have a future?
Considering the Toncoin market forecast and Toncoin community discussions, it’s clear that TON crypto holds promising potential. Its innovative technology and growing Toncoin Telegram community support suggest a bright future. The Toncoin investment insights and Toncoin trading strategies developed around its ecosystem indicate a strong belief in its long-term viability and growth.
How much is Toncoin worth in 2024?
The Toncoin short-term forecast for 2024 shows optimism, with Toncoin daily price prediction models hinting at a steady rise. This anticipated growth stems from Toncoin market trends and the coin’s increasing utility. While exact figures are speculative, the Toncoin next-day price expectation and ongoing developments suggest a positive trajectory.
Is Toncoin good to buy?
Deciding whether Toncoin is a good buy involves analyzing Toncoin price volatility, Toncoin price movement analysis, and Toncoin trading group insights. With its potential for growth, especially noted in Toncoin 2030 outlook and Toncoin 2040 estimate, it presents an attractive option for those looking to diversify their portfolio. However, like any investment, it comes with risks, particularly due to market fluctuations and Toncoin price fluctuation factors.
Οι μπροσούρες που συνόδευσαν τις προβολές του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ στο Μικρό Δέντρο
http://alliotikosxoleio.espivblogs.net/
Αυτονομία, Ελευθερία, Αυτορύθμιση στην παιδική ηλικία. Εμπειρίες και προβληματισμοί
Συμμετοχικό σχολείο και αυτoοργάνωση
http://alliotikosxoleio.espivblogs.net/
2ήμερο εκδηλώσεων για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
“Σημαντικό είναι ότι μαθαίνεις να ορίζεται από τις ανάγκες και τις επιθυμίες σου” – 2ήμερο εκδηλώσεων για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ στην Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου (Προφήτου Ηλία 40, Χαλάνδρι).
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2/5
19:00 Προβολή ταινίας “Sumerhill the school”
21:00 Προβολή ταινίας “Το μοντέρνο του Φ.Φερρέρ”
Μοίρασμα ονείρου
Αυτοδιαχειριζόμενο μπαρ
ΣΑΒΒΑΤΟ 3/5
17:00 Παιχνίδια στον κήπο
18:30 Θέατρο του καταπιεσμένου στο θρανίο
20:00 Αν μοιραστεί παίζεται το όνειρο
21:00 Hip hop Live. Παίζουν
ΟΜΗΡΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ – loonatik&hexis
ΜΑΥΡΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ
ΠΑΡΑΦΡΩΝ ΘΙΑΣΟΣ
GIFT OF LIFE 138
N-ARROW & ΜΟΡΦΕΑΣ από INTIFADA
ΑΛΦΑ ΠΕΝΤΕ 45
ΑΙΦΝΙΔΙΟΣ
Κατηγορίες
Κείμενο ιδρυτικής συνέλευσης
για την μπροσούρα πάτα εδώ
Στις 29/1/12 έπειτα από ένα κάλεσμα έγινε στο αμφιθέατρο Γκίνη η πρώτη από μια σειρά συνελεύσεις που οδήγησαν στη δημιουργία της συλλογικότητας με το όνομα Συνέλευση για την Ελευθεριακή Παιδεία και την Αυτομόρφωση. Το κείμενο με βαση το οποίο έγιναν οι συζητήσεις είναι το ακόλουθο:
Η βαθύτερη πεποίθηση που δημιουργείται σ’ έναν άνθρωπο, που γεννιέται και εντάσσεται στο υπάρχον σύστημα, είναι ότι όλες του οι ανάγκες καλύπτονται επαρκώς με υλικά αγαθά. Οι ανθρώπινες ανάγκες όμως, ξεπερνούν τα χρηματικά πλαίσια. Χρέος του κάθε ατόμου είναι να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά των υλικών και να ανακαλύψει τι είναι αυτό για το οποίο διψά η ψυχή του· κάτι που θα τον βοηθήσει να κινητοποιηθεί ανθίζοντας σε μια κοινωνία που προσανατολίζεται σ’αυτήν την κατεύθυνση. Έτσι, στον υλιστικό αυτό κόσμο, η ανεπάρκεια του συστήματος αγγίζει το άτομο μόνο εφόσον υπάρχει οικονομική αστάθεια, χωρίς αυτό να μπορεί να αξιολογήσει τη γενικότερη ανισορροπία που επικρατεί στο περιβάλλον του και τις λανθασμένες προτεραιότητες που έχει βάλει στη ζωή του. Μία κοινωνία αποτελούμενη από τέτοια άτομα μόνο σε επιφανειακές, αυτοαναλούμενες αντιδράσεις μπορεί να οδηγηθεί και σε κινήσεις που απέχουν πολύ από την επανάσταση και την προώθηση της ανθρώπινης σκέψης, δίνοντας ουσιαστικά, ζωτικό χρόνο στην εξουσία.
Το άτομο, όπως παραθέτει το εξουσιαστικό ιδεολόγημα από τον καιρό του Σωκράτη κιόλας, γαλουχείται και εκπαιδεύεται από το κράτος να αναθέτει ευθύνες σε άλλους, να αναθέτει την γνώση σε ειδικούς, με αποτέλεσμα την ανάθεση της καθημερινότητάς του σε χέρια τρίτων. Έτσι, ακόμα και την στιγμή που η σταγόνα ξεχειλίζει το ποτήρι και οι καιροί καλούν τον λαό σε επανάσταση, «η κοινωνία της ανάθεσης» περιμένει τους ειδικούς να δημιουργήσουν τις νέες ανατρεπτικές δομές. Όμως, αυτοί από καιρό αποτελούν δημιούργημα και κτήμα της εξουσίας, ανυπομονώντας να γίνουν τροχοπέδη· να γίνουν η κερκόπορτα της προδοσίας για ένα ψωροκόμματο καταξίωσης.
Αυτό όμως, που ο ατομικισμός του σήμερα εμποδίζει το άτομο να δει, είναι ότι απ’ τη φύση και την πείρα μας όλοι κρατάμε από έναν παραμορφωτικό φακό και βλέπουμε την πραγματικότητα μόνο μέσα από αυτόν. Άλλος την βλέπει κόκκινη και άλλος μωβ, άλλος κοίλη σαν από πατομπούκαλο και άλλος επαναλαμβανόμενη σαν από κρύσταλλο πολυελαίου. Όμως το βάζο παραμένει πάνω στο τραπέζι και ο μόνος τρόπος να το δούμε είναι να συνδυάσουμε τους φακούς μας ,δηλαδή να ακούσουμε ο ένας τις ιδέες του αλλού και να πούμε ειλικρινά και χωρίς πρόσθετες εσκεμμένες διαστρεβλώσεις ο ένας τις ιδέες του στον άλλο. Να ακούσουμε αυτόν που βλέπει μέσα από τον μπλε φακό να μας μιλά για κόκκινα αντικείμενα που υπάρχουν, αλλά είναι αόρατα μέσα από το δικό μας κόκκινο γυαλί*. Πρέπει να αποδεχτούμε ότι κάποιος από μας εστιάζει στις λεπτομέρειες με το μεγεθυντικό του φακό, αλλά έχει ανάγκη αυτόν που με τον κυρτό βλέπει μόνο την συνολική εικόνα και αντίστροφα. Δεν υπάρχουν καλές και κακές ιδέες, μόνο αυτές που διαστρεβλώνουν και αυτές που αποκαλύπτουν την πραγματικότητα. Και όταν μια παραμόρφωση διαπιστωθεί, τότε εξαφανίζεται για πάντα σαν να μην υπήρξε ποτέ -βλέπεις τα μυαλά των ανθρώπων αλλάζουν όχι μόνο κατεύθυνση, αλλά και τον κόσμο γύρω τους. Ένα μυστήριο σύμπαν μας φιλοξενεί, ενώ συνεχώς μας θυμίζει το πόσο μικροί είμαστε, ένας κόσμος τόσο όμορφος που σίγουρα δεν φτάνουν μόνο δυο μάτια να τον δεις.
Εφόσον λοιπόν δε δεχόμαστε αυθεντίες, με ελευθεριακές δομές μέσω της αυτομόρφωσης, μπορούμε -και είναι καιρός- να ανακαλύψουμε, συνδιαμορφώνοντας, όλοι μαζί τη γνώση που θα μας απελευθερώσει.
Όμως η γνώση μπορεί να γίνει αλληλένδετη με την εξουσία, όπως ακριβώς και ο πλούτος. Δημιουργεί κοινωνικές ανισότητες ή ελευθερίες, ανάλογα με το πλήθος των ατόμων που την κατέχουν: ένας, λίγοι ή όλοι. Η γνώση ως εξουσία υφίσταται από τη στιγμή που δεν κοινωνείται αυτή που έχει ήδη συσσωρευτεί, δηλαδή, χρησιμοποιείται από τους εξουσιαστές ως ιδιοκτησία.
Όταν ο μάγος στις πρώτες κοινωνίες δε διέδιδε τη γνώση του, γινόταν αυτομάτως απαραίτητος, όχι ως ιδιότητα, αλλά ως πρόσωπο. Μπορούσε έτσι να επηρεάσει και άλλες καταστάσεις πέραν των «αρμοδιοτήτων» του. Με άλλα λόγια, η εξουσία που αρχικά στηριζόταν στην πρακτική ικανότητα ενός έμπειρου κυνηγού για παράδειγμα, έδωσε τη θέση της στην εξουσία, που στηριζόταν στην κοινωνική θέση.
Επίσης, ο θεσμός της μύησης των εφήβων για μετάδοση της γνώσης σε αυτές τις κοινωνίες, μέσω συχνά επώδυνων διαδικασιών, οργανώνεται αργότερα στον «πολιτισμένο» κόσμο γύρω από την εκπαίδευση και τα στάδια μόρφωσης. Έτσι, περνάμε από τη γνώση στην εκπαίδευση, τη μετάδοση δηλαδή συγκεκριμένων γνώσεων, σε συγκεκριμένες ομάδες ανάλογα με την κοινωνική θέση.
Το μαζικό, υποχρεωτικό σχολείο υπήρξε δημιούργημα μιας ορισμένης περιόδου του καπιταλισμού, και είχε πολύ συγκεκριμένο στόχο: να μάθει στις κοινωνίες τα «βασικά των γραμμάτων», ούτως ώστε καθένας και κάθε μία να γίνει πιο αποδοτικός και πιο πειθαρχημένος μέσα σε ένα ιστορικά πρωτότυπο σύστημα εκμετάλλευσης της εργασίας. Να έχει ο καθένας τα βασικά χαρακτηριστικά του «υπεύθυνου πολίτη»,υπεύθυνου, αλλά και υπάκουου.
Προτού αναλύσουμε την ελευθεριακή εκπαίδευση, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πώς προέκυψε η δημόσια κρατική εκπαίδευση. Πρέπει να επιστρέψουμε στο 1806, όταν οι Πρώσοι ηττήθηκαν από τον στρατό του Ναπολέοντα. Μετά την ήττα τους, οι Πρώσοι άρχισαν να επανεξετάζουν τους θεσμούς τους. Αυτή η επανεξέταση, τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η Πρωσική υπερηφάνεια και ισχύς μπορεί να αποκατασταθεί μόνο με τον επανασχεδιασμό του συστήματος. Επινοήθηκε μια στρατηγική επιβολής ενός υποχρεωτικού, κυβερνητικού εκπαιδευτικού συστήματος, το οποίο θα δημιουργούσε πειθαρχημένους μαθητές που θα ακολουθούσαν διαταγές χωρίς ποτέ να αμφισβητούν την εξουσία. Για να τα καταφέρουν, ο στόχος της δημιουργίας συστήματος εκπαίδευσης των παιδιών έγινε εθνική προτεραιότητα.
Οι στρατηγικές που χρησιμοποιήθηκαν ήταν προσανατολισμένες περισσότερο στη δημιουργία μιας εθνικής τάξης εργατών, παρά στην παραγωγή μορφωμένων πολιτών. Κάθε βήμα στην εκπαιδευτική διαδικασία ήταν υπολογισμένο ώστε να διευκολύνει, όσο το δυνατόν περισσότερο, τους εξουσιαστές. Δημιουργούνταν επομένως, πειθαρχημένοι, υπάκουοι και δουλικοί πολίτες. Ένας από τους κύριους υπέρμαχους του συστήματος ήταν ο Γιόχαν Φιντς. Σύμφωνα με τις περιγραφές του, “το σχολείο είναι η διαμόρφωση του ατόμου κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορεί να επιθυμήσει τίποτε διαφορετικό από αυτά που του έχουν υποδειχθεί”.
Σε άλλο σημείο αναφέρει: “η εκπαίδευση θα πρέπει να στοχεύει στην καταστροφή της ελεύθερης θέλησης, έτσι ώστε, αφού οι μαθητές αποφοιτήσουν από το σχολείο να είναι ανίκανοι για όλη την υπόλοιπη ζωή τους, να σκέφτονται και να πράττουν διαφορετικά από ό,τι θα επιθυμούσαν οι δάσκαλοί τους. Όταν η τεχνική θα έχει τελειοποιηθεί, κάθε κυβέρνηση που θα έχει τον έλεγχο της εκπαίδευσης για περισσότερο από μια γενιά θα είναι ικανή να ελέγχει πλήρως τους υπηκόους της χωρίς την ανάγκη αστυνομίας ή στρατού”. Το Πρωσικό σύστημα έδινε βάση στο καθήκον, την πειθαρχία, την υπακοή στην εξουσία και την ικανότητα να εκτελεί κανείς διαταγές.
Οι καλύτερα εκπαιδευμένοι, δηλαδή οι πιο δουλικοί, μαθητές ανταμείβονταν με το να υπηρετούν στις ανώτερες κάστες υπηκόων του διεφθαρμένου μονάρχη, ενώ οι ανυπάκουοι μαθητές εντάσσονταν στην εργατική τάξη.
Σύντομα, το πρωσικό μοντέλο έτυχε της αποδοχής πολλών εξουσιαστικών κυβερνήσεων ευρωπαϊκών χωρών και αμερικάνικων πολιτειών. Δεν αποτελεί σύμπτωση ότι και στoν ελλαδικό χώρο φαίνεται ιδιαίτερα οικείο, καθώς απαιτούσε υποχρεωτική παρακολούθηση, ενιαίες εθνικές εκπαιδευτικές διαδικασίες, εθνικές εξετάσεις για όλους τους μαθητές, ενιαίο εθνικό πρόγραμμα σπουδών για όλα τα επίπεδα και υποχρεωτικό νηπιαγωγείο.
Ανάμεσα στα 1880 και 1920, ο ιδιωτικός τομέας αναπτύχθηκε περισσότερο από το κράτος και οι μεγιστάνες των εταιρειών άρχισαν να ασκούν κριτική στην εκπαίδευση, επειδή δεν ανταποκρινόταν επαρκώς στη νέα βιομηχανική, κεντρικά ελεγχόμενη και αυξανόμενα καταπιεστική οικονομική πραγματικότητα. Όπως πάντα, ο ιδιωτικός τομέας υπερίσχυσε, αναζητώντας κεντρικό έλεγχο και «αποτελεσματικότητα», στο σύστημα δημόσιας εκπαίδευσης. Σήμερα, τα δημόσια σχολεία αντιμετωπίζονται ως μηχανισμοί προώθησης της οικονομικής ανάπτυξης εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των εταιριών και των επιχειρήσεων, της εκάστοτε πολιτείας ή κράτους.
Επομένως, οι τοπικοί εταιρικοί και πολιτικοί ηγέτες συνεργάζονται στον σχεδιασμό και τη διαχείρισή τους. Με λίγα λόγια, η εκπαιδευτική πολιτική έχει γίνει εργατική πολιτική. Οι ομοιότητες του εκπαιδευτικού συστήματος αυτής της χώρας με το Πρωσικό αντέχουν ακόμα στο χρόνο. Ακριβώς όπως συνέβαινε και τότε, οι υπάκουοι μαθητές ανταμείβονται συμμετέχοντας στην τάξη των διευθυντών, ενώ οι μαθητές που έχουν κριτική σκέψη δεν έχουν άλλη επιλογή από το ενταχθούν στην τάξη των εργατών.
Το σύστημα δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι παρέχει δικαιώματα, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα στην μόρφωση. Π.χ. Κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να πάει στο σχολείο και να μορφωθεί. Δικαίωμα όμως αποτελεί κάτι το οποίο έχεις την ελεύθερη επιλογή να το κάνεις ή να μη το κάνεις.
Στην κοινωνία αυτή που υπάρχει ένας και μοναδικός «σωστός» δρόμος για το καθετί, οι θεσμοί προβάλλονται ως μονόδρομοι και έξω απ’αυτούς σε τρώει ο «λύκος»… Στο σχολικό μαντρί μάθαμε ακριβώς αυτά που έπρεπε ώστε να θεωρούμε τη σφαγή, και όλη την προπαρασκευαστική της διαδικασία, δικαίωμά μας. Όσο όμως κι αν μας αλλοτρίωσε ο εκπαιδευτικός και οι λοιποί θεσμοί, ελπίζουμε ότι μπορούμε ακόμα να κοιταχτούμε στα μάτια και με συλλογικές διαδικασίες να βγούμε από το μαντρί.
*φαινόμενο που χρησιμοποιείται στον κινηματογράφο για να δημιουργείται η ψευδαίσθηση τρισδιάστατων γραφικών.
Ανάγκη για παράκαμψη του υπάρχοντος εκπαιδευτικού συστήματος
Έτσι, ακόμα και με αυτή τη βιαστική ματιά στο παρελθόν, μπορεί εύκολα κανείς να διακρίνει τον βαθύτερο στόχο ενός εξουσιαστικού εκπαιδευτικού συστήματος όπως και το σημερινό: α) η κατήχηση του εθνικού και θρησκευτικού δόγματος, β) η εμπέδωση και αναπαραγωγή του καθεστωτικού λόγου και γ) η συντριβή κάθε διαφορετικής οπτικής των πραγμάτων που έρχεται σε ρήξη με αυτό, κυνηγώντας και διασύροντας κάθε λογική αντιπαράθεσης, και πόσο μάλλον ανατροπής, του υπάρχοντος. Με άλλα λόγια το σύστημα διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος. Έχουμε να κάνουμε με μια εκπαιδευτική διαδικασία και σχολική αγωγή σχεδιασμένη και καθοδηγούμενη από το κράτος, εργαλείο στη συνεχή προσπάθεια του για επιβολή και υποβολή της ηγεμονίας του επάνω στις έννοιες των ίδιων των λέξεων.
Κάθε λέξη που χρησιμοποιείται σε κάθε κινηματική διαδικασία ή στην καθημερινότητα μας μπορεί να φαίνεται γνώριμη στα αυτιά όλων, όμως η ερμηνεία που δίνει ο καθένας μας προσωπικά, απέχει πολύ απ’αυτή που έδωσε κάποιος άλλος. Παραδείγματος χάριν για τη λέξη επανάσταση ή ελευθερία, κανείς δε θα ρωτήσει τι πάει να πει, αλλά άλλο πράγμα έχει ο καθένας στο μυαλό του.
Ο δάσκαλος αρχικά, ο δημοσιογράφος αργότερα, ο ιστορικός εν τέλει, είναι τρεις από τις πένες της εξουσίας που τους έχει ανατεθεί αυτό το ανόσιο έργο της λεκτικής ηγεμονίας, η αυθαίρετη παρερμηνεία δηλαδή, και η εσκεμμένη αλλοτρίωση λέξεων όπως η αντιεξουσία (π.χ. η κυβέρνηση των αντιεξουσιαστών του γιωργάκη), η άμεση δημοκρατία (επίσης όρος που χρησιμοποιήθηκε από το γιωργάκη), η αλληλεγγύη, η ανάγκη, η σίτιση, η στέγαση, η δημοκρατικότητα, η αυτοοργάνωση, η αυτομόρφωση, ο κομμουνισμός, η αναρχία (η λέξη «Αναρχία» στην τηλεόραση όπως και στον άμβωνα του παπά, γίνεται συνώνυμο της κόλασης), η αλήθεια, η ελευθερία στα μυαλά των ανθρώπων…
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι οι εκδόσεις έχουν περιοριστεί πολύ, και από πολλές απόψεις, τα τελευταία χρόνια. Αυτό συμβαίνει, σύμφωνα με τον Chomsky, κατά κύριο λόγο εξαιτίας των πιέσεων της «ελεύθερης» αγοράς. Η μαζικοποίηση, που έχει ως κύρια κατευθυντήριο γραμμή ο καπιταλισμός, έχει διεισδύσει και στο γραπτό λόγο αφού βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες υποβιβάζουν σταδιακά το επίπεδό τους. Η πλειοψηφία των βιβλιοπωλείων υπάγονται σε αλυσίδες που πουλάνε κυρίως «μπεστ-σελερς» προς βρώση από αχόρταγους καταναλωτές. Στόχος τους είναι η μαζική παραγωγή, γιατί με αυτόν τον τρόπο πουλάνε και πιο φτηνά. Η ποιότητα ενός γραπτού κειμένου μετριέται με βάση τα αντίτυπα που μπορεί να πουλήσει στην αγορά, με συνέπεια τον περιορισμό της σκέψης. Όπως και η καταστολή μέσω της κρατικής τρομοκρατίας, στενεύει τους ορίζοντες. Όσο η εξουσία γίνεται πιο αόρατη, οι άνθρωποι παίρνουν, ή το ρόλο του θεατή, ή πετάγονται εντελώς έξω από το σύστημα.
«Η εκπαίδευση σημαίνει σήμερα δαμάζω , εκπαιδεύω , εξημερώνω. Έχει μια και μόνο πολύ συγκεκριμένη ιδέα και θέληση , να κάνει τα παιδιά να συνηθίσουν στην υπακοή, να πιστεύουν και να σκέφτονται ακολουθώντας τα κοινωνικά δόγματα που επικρατούν. Δεν ενδιαφέρεται να υποστηρίξει την αυθόρμητη ανάπτυξη των ικανοτήτων του παιδιού, δεν το αφήνει ελεύθερο να αναπτύξει τις φυσικές του ανάγκες, τις πνευματικές και ηθικές. Πρόκειται μόνο να τους επιβάλει μια συγκεκριμένη σκέψη έτσι ώστε να διατηρηθεί για πάντα το σημερινό καθεστώς, θέλει να δημιουργήσει ένα άτομο στενά προσαρμοσμένο στον κοινωνικό μηχανισμό. Επαναλαμβάνω, το σχολείο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα όργανο καταπίεσης στα χέρια των κυβερνώντων. Αυτοί δε θέλησαν ποτέ την ανύψωση του ατόμου, αλλά τις υπηρεσίες του, γι αυτό είναι μάταιο να ελπίζεις στα κατασκευασμένα από την εξουσία σχολεία» υπογραμμίζει ο F. Ferrer.
To εκπαιδευτικό σύστημα συμβάλλει στο ότι ο άνθρωπος καταδικάζεται, είτε στα κάτεργα της χειρωνακτικής εργασίας, είτε σε αυτή του «ειδικού-γραφιά» εργάτη. Αφαιρώντας του ουσιαστικά, τη δυνατότητα να αντιληφθεί ότι ο γιατρός είναι τόσο απαραίτητος, όσο και η καθαρίστρια που έχει αναλάβει τη χειρουργική αίθουσα. Μια ανθρώπινη οντότητα δε μπορεί να νιώσει ολοκληρωμένη σε κανέναν τέτοιο ρόλο. Ολοκλήρωση βιώνεις όταν οι δυνατότητες που έχεις μέσα σου ως ον αξιοποιούνται και εξελίσσονται. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις παραμένεις ένα εν δυνάμει ον, ένας σπόρος που ποτέ δεν εκπλήρωσε τη δυνατότητά του να γίνει δέντρο…
Αποκομμένος από το φυσικό περιβάλλον, ο άνθρωπος έχει δεκτεί άκριτα την επιβολή μιας τεχνητής κυριαρχίας. Έχει ξεχάσει τις κοινές ρίζες που τον συνδέουν με αυτή τη γη και κάθε οργανισμό που κατοικεί σ’ αυτήν. Με την άγνοια και την αδιαφορία του για τις επιπτώσεις των πράξεών του στην καθημερινή του ζωή, οδεύει στο δρόμο της οικολογικής αυτοκαταστροφής συμπαρασέρνοντας οτιδήποτε μπορεί να εκμεταλλευτεί η άπληστη φύση του στο διάβα της. Ένα παιδί που έχει μεγαλώσει σε αστικό περιβάλλον δε μαθαίνει ποτέ την πραγματική σύνδεση του με τη φύση αφού δεν έχει βιώματα στην πορεία της ζωής του σε αυτήν. Εδώ φαίνεται και μια μεγάλη ανεπάρκεια του συστήματος εκπαίδευσης, αφού η αξία του βιώματος και της χειρωνακτικής εργασίας όπως είναι η παραγωγή της τροφής μας, των ρούχων μας, ακόμα και της στέγης μας, είναι μηδαμινή. Τέτοιες γνώσεις θεωρούνται άχρηστες, απαξιωτικές, περιττές… Ακριβώς γιατί υπάρχουν τεράστια σούπερ μάρκετ να μας ταΐσουν, άφθονες βιομηχανίες με ρούχα, μυριάδες κατασκευαστικές εταιρίες που λυσσούν για την ανάληψη ενός έργου και που θα βομβαρδίσουν ολόκληρο τον πλανήτη με διαφημίσεις μέχρι να αγοράσουμε το προϊόν τους. Είδαμε τόσα χρόνια τον εαυτό μας να αλλοτριώνεται μέσα από τις εκπαιδευτικές διαδικασίες, είδαμε το περιττό να γίνεται αναγκαίο και το αναγκαίο περιττό. Η λήθη των στοιχειωδών γνώσεων επιβίωσης και η αδυναμία εκπλήρωσής τους από εμάς τους ίδιους, μας καταδικάζουν ψυχολογικά σε μια βρεφική ηλικία. Νιώθουμε συνεχώς εξαρτημένοι από το παράλογο οικονομικό σύστημα, το κράτος, τα βιομηχανικά τερατουργήματα, καθώς μεταμφιέζονται στο ρόλο του τροφού-προστάτη-γνώστη που μάθαμε εξαρχής να έχουμε ανάγκη. Πώς θα μπορούσαμε, λοιπόν, να αναλάβουμε την πολιτική ευθύνη του εαυτού μας όταν από καιρό έχουμε αποποιηθεί τη βιολογική μας ευθύνη; Επομένως, μία από τις βασικές προτεραιότητες της παιδαγωγικής διαδικασίας θα έπρεπε να είναι η επαφή των παιδιών με την παραγωγή της τροφής, η εξοικείωση με την καλλιέργεια και η παρατήρηση της ζωτικής τελετουργίας που συντελείται παράλληλα με την ανθρώπινη εξέλιξη εδώ και χιλιάδες χρόνια. Έτσι, αναπτύσσεται ταυτόχρονα ο σεβασμός και η ευγνωμοσύνη προς τη γη και το περιβάλλον γύρω του, συνειδητοποιώντας τη θέση του στον κόσμο και διασαφηνίζοντας στο νου του τις πραγματικές αξίες και ανάγκες του σώματος και του πνεύματός του.
Ο Νίτσε ενώ αναφέρεται στον μηχανισμό εκπαίδευσης και διαχείρισης της γνώσης του κράτους και στο συρφετό που τον συντηρεί αναφέρει: «Κοιτάξτε όμως αλήθεια αυτό το πλήθος των περιττών! Αφαιρούν τα έργα των εφευρετών και κλέβουν τους θησαυρούς των σοφών: και αυτή την κλεψιά τους την ονομάζουν μάθηση, ενώ όλα σ’ αυτούς κατάντησαν ασθένεια και δυστυχία!»
Το σχολείο διαχρονικά, όπως και σήμερα, είναι βασικό όργανο-μέσον καταπίεσης, αλλοτρίωσης, αφομοίωσης και ένταξης στον κεντρικό σχεδιασμό της εξουσίας. Είναι αυτό που προτάσσει τον ανταγωνισμό αντιπαραθέτοντας το εγώ στο εμείς, την ιεραρχία, το διαχωρισμό, την πειθαρχία, τις ποινές, καταστέλλοντας την ελεύθερη δημιουργικότητα και την εξεγερτική διάθεση των νέων. Η πειθαρχία, οι βαθμοί, τα κουδούνια, το ωράριο, οι απειλές και οι ποινές αποτελούν λειτουργικά στοιχεία των σχολικών κελιών, που είναι σχεδιασμένα για ασφυκτικό έλεγχο με κάγκελα, προαύλια, επιτήρηση, σχολικές στολές και δάσκαλους δεσμοφύλακες.
Ο δάσκαλος σε αυτό το περιβάλλον επιτήρησης καθίσταται καταδικασμένος, εξόριστος στο πλάνο ψήλωμα του βάθρου, ασφυκτικά δέσμιος της διδακτέας ύλης, της ηγεμονίας του διευθυντή, του υπουργού παιδείας και υπόλογος στη γονική εξουσία της αρτηριοσκλήρυνσης και της κατανάλωσης. Ακόμα και αν αποζητά χαραμάδες για μετάγγιση κοινωνικής ευαισθησίας, ασκόπως προσπαθεί να δραπετεύσει από το ρόλο του δεσμοφύλακα, σε ένα σχολείο που σκοπός είναι η αναπαραγωγή και όχι η παραγωγή της σκέψης. Όμως και αυτή καθαυτή η έννοια του δάσκαλου προϋποθέτει τον γνώστη και τον μαθητευόμενο, υποδηλώνοντας και προκαταβάλλοντας ότι η γνώση θα μεταδοθεί από την αυθεντία στους αδαείς, από τα πάνω στα κάτω και αγνοώντας ότι η παραγωγή και η διάχυση της γνώσης είναι αποτέλεσμα της κυκλικής διαδικασίας του πειραματισμού, της συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων από συνομιλητές που μιλούν κάτω από ίσους όρους, με πνεύμα συναγωνισμού και όχι επιβολής.
Η γνώση όμως, αν δεν διαχυθεί με όρους ειλικρίνειας, ισότητας και σεβασμού στην ατομικότητα θέτει στον πειρασμό της διαφθοράς τον κάθε φορέα της. Ιεραρχικά συστήματα εκπαίδευσης οδηγούν στην εικόνα του εξουσιαστή δάσκαλου- τιμωρού, που με την βέργα στο χέρι διεκδικεί τον σεβασμό της αυθεντίας, όπως ένας κοινός δικτάτορας. Φυσικά, στα πλαίσια του δημοκρατικού προσωπείου, η πλύση εγκέφαλου και ο εκβιασμός των αποβολών, της βαθμολογίας, της συνεργασίας με τη γονική εξουσία και του αβέβαιου οικονομικού μέλλοντος αντικατέστησε προσφάτως την σαδιστική «διδασκαλική ράβδο».
Για την κεφαλαιοκρατική δικτατορία του σήμερα, η εκπαιδευτική διαδικασία αποτελεί αφενός μια κρατική επένδυση, το βασικό εργαλείο προπαγάνδας και αναπαραγωγής του συστήματος, και αφετέρου έναν μηχανισμό που παράγει εξειδικευμένο εργατικό προσωπικό. Αυτές οι δυο βασικές ανάγκες του, σε συνδυασμό με τα κοινωνικά κεκτημένα, εξανάγκασαν τον καπιταλισμό να υπαναχωρήσει σε ευρείας κλίμακας δημόσια, δωρεάν παιδεία ελπίζοντας πως μέσα από την υπερεξειδίκευση, τον κατακερματισμό της γνώσης και την προπαγάνδα, το κέρδος θα μετριάζει την καταστροφική επίδραση που έχουν οι μορφωμένες λαϊκές μάζες στην κάθε εξουσία. Όμως, οι κοινωνικοί συσχετισμοί αλλάζουν και ο καπιταλισμός θεωρώντας ότι τα σημεία των αντιφάσεων και των δογμάτων του γίνονται όλο και περισσότερο εμφανή και τρωτά στα βλέμματα της έστω και έτσι εκπαιδευόμενης κοινωνίας, αντεπιτίθεται προστάζοντας το δόγμα: ιδιωτική παιδεία για λίγους, αυστηρά κατευθυνόμενη από τις εταιρείες γνώση, βλάκες παντού…
Αυτή είναι ταυτόχρονα και η συγκυρία που τον κάνει πιο ευάλωτο από ποτέ. Απέναντι του θα μπορούσε να έχει σήμερα μια κοινωνία, που όχι μόνο δύναται να συντονίζει την παρουσία της και την χειρωνακτική της δύναμη στο δρόμο και στα οδοφράγματα, αλλά και που για πρώτη και ίσως για τελευταία φορά, να έχει την δυνατότητα να συντονίσει εκτός από τα χέρια της και τα μυαλά της, παρακάμπτοντας την κρατική εκπαίδευση.
Ήδη από το 1901 συνειδητοποιείται ο διαστρεβλωτικός χαρακτήρας της εκπαίδευσης. Η δράση του Ισπανού παιδαγωγού Fransisco Ferrer σηματοδοτεί την έναρξη μιας σειράς δημιουργικών κινηματικών αντιστάσεων με σκοπό την ανατροπή, όχι μόνο της εκπαίδευσης, αλλά μέσω αυτής, της κοινωνίας συνολικά. Με πρωτοβουλία του, λοιπόν, δημιουργούνται πάνω από εκατό σχολεία (μοντέρνα σχολεία-escuela moderna), τα οποία ανατρέπουν πρακτικά τα εξουσιαστικά χαρακτηριστικά του εκπαιδευτικού ελέγχου, των αυστηρών ωραρίων, των εξετάσεων, των βαθμών, έχοντας παράλληλα σαν στόχο τη μετάδοση μηνυμάτων αλληλεγγύης, κοινωνικής δικαιοσύνης, αντιστρατιωτισμού και αντικρατισμού.
Ο ίδιος λέει χαρακτηριστικά:
«Εμείς θέλαμε ανθρώπους ικανούς να καταστρέφουν, να ανανεώνουν συνεχώς το περιβάλλον τους και να ανανεώνουν τους εαυτούς τους. Ανθρώπους των οποίων η δύναμη υπάρχει στην Ανεξαρτησία του πνεύματος, που δεν υποτάσσονται ποτέ και σε τίποτα, πάντοτε έτοιμοι να δεχτούν το καλύτερο, ευτυχισμένοι με το θρίαμβο των νέων ιδεών, έτοιμοι να ζήσουν πολλές ζωές σε μία μόνο».
Σημαντική είναι επίσης η συμβολή του παιδαγωγού Alexander Neil, ο οποίος ιδρύει το 1921 στην Αγγλία το ελευθεριακό σχολείο Summerhill. Το εγχείρημα αυτό επικεντρώνεται στην αυτοδιάθεση και την ψυχολογική ελευθερία των μαθητών, τηρώντας επίσης τα χαρακτηριστικά που έθεσε το μοντέρνο σχολείο (απουσία εξετάσεων, βαθμών, προαιρετική διδασκαλία). Η ψυχαναλυτική προσέγγιση του Νeil αποτελεί ερέθισμα για τη δημιουργία αρκετών ελευθεριακών σχολείων στην Ευρώπη και την Αμερική (δημοκρατικά σχολεία), από τα οποία όμως απουσιάζει η πολιτική κριτική. Παρεμφερείς είναι οι δράσεις των Μοντενσοριανών σχολείων υπό την επίδραση της παιδαγωγού Montesori Maria, στα οποία από τη μια απουσιάζουν ελευθεριακές διαδικασίες, από την άλλη όμως καταφέρνουν να δημιουργήσουν την θεωρία μέσα από την πράξη και το παιχνίδι. Ένα τελευταίο παράδειγμα στη ροή των δημιουργικών εκπαιδευτικών αντιστάσεων αποτελεί το σχολείο paideia. Το σχολείο αυτό ιδρύθηκε το 1978 στην Ισπανία σαν μια προσπάθεια κριτικού συγκερασμού όλων των θετικών στοιχείων των προηγούμενων εγχειρημάτων αποτελώντας μέχρι και σήμερα έναν ισχυρό αντίποδα στο υπάρχον κρατικό-εξουσιαστικό σχολείο. Εμβαθύνοντας στην συσχέτιση της ελευθερίας με την έννοια της προσωπικής ευθύνης, δημιουργήθηκε ένα σχολείο αυτοδιοικούμενο, αντιεξουσιαστικό καταργώντας κάθε ιεραρχία στην διαδικασία μετάδοσης της γνώσης.
Είναι γνωστό ότι η εξουσία αφομοιώνει, κάνοντας γι’αυτήν ακίνδυνο οτιδήποτε εναλλακτικό, για να εξυπηρετήσει τους δικούς της σκοπούς, προβάλλοντας σαν επιχείρημα είτε την ικανοποίηση των εναλλακτικών παιδαγωγών, είτε τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Βασικός αρνητής του υπαρκτού σχολείου και διαμορφωτής συνθηκών για τη δημιουργία μοντέρνων εναλλακτικών σχολείων θεωρείται ο I. Illich με το σύγγραμμά του “Αποσχολειοποίηση της κοινωνίας”. Η διαφωνία του Illich με το σχολικό σύστημα εκπαίδευσης ξεκινάει από την αμφισβήτησή του προς τους ιδρυματοποιημένους θεσμούς ή τα θεσμιμένα ιδρύματα που στις σύγχρονες κοινωνίες θεωρούνται τόσο δεδομένα και έχουν οδηγήσει σε μία μορφή εξάρτησης από αυτά: η σύνδεση της υγείας με το νοσοκομείο, της ασφάλειας με την κρατική αστυνόμευση, της εθνικής ασφάλειας με την ύπαρξη στρατού, της πίστης με την εκκλησία, της επικοινωνίας με τα ΜΜΕ, της οικογενειακής ζωής με την καταναλωτική οικογένεια είναι μερικά μόνο παραδείγματα αυτής της εξαρτημένης σχέσης. Έτσι έχουμε φτάσει να ταυτίζουμε τη μόρφωση με το σχολείο. Όμως, κατά τον Illich, η δημόσια παιδεία θα επωφελούνταν από την αποσχολειοποίηση της κοινωνίας, όπως κάθε μία από τις έννοιες που αναφέρθηκαν παραπάνω, αν αποσυνδεόταν από τους αντίστοιχους θεσμούς. Κατά τον Illich η ιδρυματοποίηση των αξιών οδηγεί σε φυσική ρύπανση, κοινωνική πόλωση και ψυχολογική ανημποριά και αυτές είναι οι τρεις διαστάσεις της διαδικασίας παγκόσμιας κατάπτωσης και της σύγχρονης μιζέριας.
Έρευνα και απαλλοτρίωση της γνώσης – βελτίωση συνθηκών και κοινωνική επανάσταση
Αν η αλήθεια απελευθερώνει τότε η έρευνα, το ψάξιμο, εκτός από αναζήτηση της αλήθειας, αποτελεί και δρόμο προς την απελευθέρωση. Η έρευνα είναι βασικό εργαλείο για την απόκτηση της γνώσης. Τα κίνητρα που πρέπει να ωθήσουν τον άνθρωπο για να ξεκινήσει μια έρευνα είναι είτε η αναγκαιότητα, είτε η έμφυτη τάση του να διερωτάται. Η γνώση έρχεται κατά τη διεξαγωγή αυτής και όχι μόνο από το αποτέλεσμά της.
Είναι αναμενόμενο ένας τέτοιος δρόμος να διεκδικείται και να επιτηρείται από την κεντρική εξουσία, ειδικά όταν αποφέρει γνώση, τεχνολογία και δύναμη στα χέρια αυτού που τον ελέγχει. Στον καπιταλισμό, η δημόσια και ιδιωτική έρευνα υποκλίνεται στον μυστικισμό των εταιρικών εργαστηριών, στην απληστία ασύδοτων καταναλωτών και πολεμοχαρών χασάπηδων, με προσανατολισμένη την πυξίδα της στην υπηρεσία του κέρδους και της επιβολής της εξουσίας και όχι προς την απελευθέρωση του ατόμου και την ελεύθερη γνώση. Τα μυαλά των ανθρώπων σήμερα συντονίζονται στο να παράγουν νέα είδη φανταχτερών σκουπιδιών, ενώ στην ερώτηση αν μια νέα ανακάλυψη, χαμηλής σε κόστος θεραπείας, θα αντικαθιστούσε το παλιό, λιγότερο αποτελεσματικό και ακριβό φάρμακο, ο καπιταλισμός μόνο αντιφάσεις μπορεί να μουρμουρίσει, μην μπορώντας ουσιαστικά να παραδεχτεί το κεντρικό δόγμα του: ότι το χρήμα κοστίζει ακριβότερα από τους ανθρώπους. Για τον καπιταλισμό, ο ανθρωπισμός δεν αποτελεί παρά προβιά για προστυχόλογα χείλη της εκπροσώπησης, που συγκαλύπτουν και δικαιολογούν γενοκτονίες και την κατακρεούργηση της ζωής και της ελευθερίας, παραθέτοντας φαντασμαγορικές φιλανθρωπίες, στα
“γκαλά” των ρουφιάνων .
Το τι διερωτάται όμως και διερευνά μια κοινωνία αντικατοπτρίζει αυτήν και τα έργα της. Ένας άνθρωπος που δεν είναι ελεύθερος και δε διέπεται από τις αξίες τις ζωής και του ανθρωπισμού μόνο καινούριες αλυσίδες είναι καταδικασμένος να ανακαλύπτει.
Έτσι καταλήγουμε στο ότι πιθανότατα η ελευθερία της γνώσης περνά μέσα από την ελευθερία του ανθρώπου και το αντίστροφο, σαν δυο συγκοινωνούντα δοχεία. Το δικαίωμα στη γνώση και η πρόσβαση προς αυτή θα έπρεπε να είναι δικαίωμα του καθενός μακριά από τα χέρια του κάθε εξουσιαστή. Όμως σήμερα ισχύει το αντίθετο, η γνώση είναι σε χέρια λίγων και διευθύνεται από την αιμοσταγή βούληση των αφεντικών.
Η έρευνα που διεξάγεται στη σύγχρονη κοινωνία, είτε αυτή προέρχεται από πανεπιστημιακά είτε από άλλα ιδιωτικά και μη ιδρύματα, δεν είναι προσβάσιμη σε όποιον άνθρωπο ενδιαφέρεται να μελετήσει και να εμβαθύνει σε συγκεκριμένα ζητήματα (Ακόμα και για πρόσβαση στις έρευνες που δημοσιεύονται σε επιστημονικά περιοδικά απαραίτητη προϋπόθεση είναι το χρηματικό αντίτιμο).
Το παραπάνω γεγονός συμβάλλει στη διατήρηση του αιώνιου διαχωρισμού ανάμεσα στα άτομα που έχοντας τους πόρους αποκτούν αυτόματα το δικαίωμα στη γνώση και σε ανθρώπους που έχοντας πιθανώς την ίδια δίψα, ίσως και περισσότερη, αποκλείονται από αυτήν.
Το κίνητρο των περισσότερων ερευνητών σήμερα είναι η ατομική προβολή και το κοινωνικό status, παρά η βελτίωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων. Έτσι, σε όσο περισσότερες έρευνες αναφέρεται το όνομα κάποιου ερευνητή, τόσο πιο αξιόπιστος και καλός επαγγελματίας θεωρείται. Δε μας είναι άγνωστη άλλωστε η οικειοποίηση ερευνών από καθηγητές εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με σκοπό ιδιωτικές έρευνες κι ας έχουν διεξαχθεί από ‘άσημους’ φοιτητές που δε ρωτήθηκαν ποτέ.
Αντίθετα η έρευνα, αυτοοργανωμένη και στηριζόμενη στις κοινωνικές ανάγκες για την επανάσταση και τη βελτίωση των συνθηκών, θα μπορούσε να συντάξει μια βιβλιοθήκη είτε από υπάρχουσες έρευνες που δημοσιεύονται στο ευρύ κοινό, είτε από απαλλοτρίωση αυτών που αποκρύπτονται-ιδιωτικοποιούνται, είτε διενεργούμενες από κύκλους αυτομόρφωσης. Η θεματολογία αυτών των ερευνών θα μπορούσε να ποικίλει, από την βιολογική γεωργία, την προληπτική ιατρική και την ιατρική, την ψυχολογία (ως μέσο απελευθέρωσης και ολόπλευρης ανάπτυξης του ατόμου και όχι ως εργαλείο χειραγώγησης και υποδούλωσης των ανθρώπων) ,μέχρι την καταγραφή και μελέτη της νεότερης διεθνούς ιστορίας. Από τις κοινωνικές μελέτες και την χωροταξία (π.χ. Πόση είναι η καλλιεργήσιμη έκταση στο Βόλο; Γιατί είναι χτισμένη έτσι η πλατεία συντάγματος; Πού και πώς θα ήταν χτισμένη χωροταξικά μια ελευθεριακή κοινωνία;), μέχρυ την στέγαση (Πόσα κενά σπίτια υπάρχουν στην στην Αθήνα, πόσα εγκαταλελειμμένα χωριά στην επαρχεία, κτλ) και την σίτιση (Τι ανταλλακτικά δίκτυα και συστήματα υπάρχουν; Πώς αλληλεπιδρούν και πώς γίνεται παραγωγή αντικαθιστώντας τον καπιταλισμό). Έρευνες, που θα μπορούσαν να αφορούν το περιβάλλον (ποια εργοστάσια μολύνουν και πόσο και πόσα μιζάρουν γι’ αυτό και ποιους κτλ) και τα διεθνή ζητήματα (πώς θα μπορούσαμε να αλληλεπιδράσουμε με καταπιεζόμενα κομμάτια άλλων χωρών;). Η έρευνα είναι αυτή που οδηγεί το άτομο στο να δρα συγκεκριμένα στο συγκεκριμένο κι αυτή που το προφυλάσσει από τις γενικεύσεις του φασισμού. Η μαθηματική ακρίβεια θα έπρεπε να είναι το ακόνι του επαναστάτη, σε μια κοινωνία που οι αριθμοί αντί να μετρούν ανθρώπινες ανάσες, μετρούν ήχους κερμάτων και κεφάλια φυλακισμένων.
Σύμφωνα με τη θεώρηση του καπιταλισμού, η εξειδίκευση αποφέρει μεγαλύτερη ταχύτητα στην έρευνα, ενώ παράλληλα αποτελεί τροχοπέδη στην αντίληψη της γενικής εικόνας από το άτομο. Αντίθετα όμως, η εξειδίκευση αλλά και η σφαιρικότητα της αντίληψης, πρέπει πάντα να ισορροπούν στο νήμα της λογικής, της γνώσης, της βαθιάς ανάγκης και της ώθησης της θέλησης που αυτή γεννά στο άτομο για την απελευθέρωση του από το φόβο του «αγνώστου». Ή απελευθερώνεσαι απ’ αυτόν μέσα από την ορθολογική έρευνα ή τρομαγμένος καταφεύγεις στη φαντασιοπληξία της μυθοποίησης, της προκατάληψης, της δαιμονοποίησης και της θεοποίησης του «αγνώστου» καταντώντας στο αδιέξοδο της πίστης σε κάποιο δόγμα.
Δόγμα και Ορθολογισμός
Δόγμα είναι η αυτοαποδεικνυόμενη θεωρία που η δύναμη της είναι αφενός η άρνηση της αμφιβολίας και αφετέρου η κατήχηση του απόλυτου. Γι’ αυτό και στηρίζεται στην πίστη και στην «απόλυτη αλήθεια». Ένας τόσο παραμορφωμένος φακός που βλέπει τους άλλους φακούς σαν τον χειρότερο εχθρό, εξαφανίζοντας κάθε ελπίδα για την αποκάλυψη της αληθινής πραγματικότητας. Μια οπτική που διαμορφώνει το αιματηρό, νομισματικό και αυτοκαταστροφικό σήμερα. Ένα μάτι, που πρέπει υποχρεωτικά να δεις τα πάντα μόνο μέσα από αυτό, αλλιώς… τρέχα να του κρυφτείς. Ένα ψέμα που απαγορεύει βίαια την αναζήτηση της αλήθειας που κρύβει, που καταδικάζει σε θάνατο (σε πυρά τότε, σε πείνα σήμερα…) όποιον το αποκαλεί αυτό που είναι, ψέμα δηλαδή. Το δόγμα δεν αλλάζει ποτέ, αφού δεν αμφισβητείται καν. Η πίστη ή θα είναι απόλυτη ή δε θα υπάρχει, γι’ αυτό και συνήθως είναι γραμμένο σε ιερά κείμενα-αυθεντίες όπως το Ευαγγέλιο, το Κοράνι, το Κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο κτλ. Το δόγμα υποβαθμίζει και τσαλαπατάει το λογικό έλεγχο, όπως και όποιον πάει να τον ασκήσει πάνω του, σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα, μπλοκάροντας έτσι τη διακίνηση των ποικιλόμορφων ιδεών από τα ελεύθερα μυαλά προς τα υπάκουα της «ιερής» μίας. Τα υπάκουα στο δόγμα μυαλά διεσπαρμένα παντού στα κάτω στρώματα της εξουσιαστικής πυραμίδας, πνίγουν με φασιστικό τρόπο το καθετί διαφορετικό, τον κάθε διάσπαρτο και πολύτιμο σπόρο αμφισβήτησης κι αμφιβολίας τον κάθε διερωτώμενο αντιφρονούντα. Οι πιστοί δημιουργούν ασφυκτικό κλίμα για όποιον σκέφτεται, συνωμοτούν και συστρατεύονται με τον υπάκουο, με τον δούλο επαναλαμβάνοντας συνεχώς φράσεις από το «ιερό» κείμενο. Έτσι αφαιρείται τελικά το δικαίωμα «αξιόπιστης άποψης» από το πλήθος των διαφωνιών και των διαφωνούντων, μιας κι όταν μιλάει ο θεός, όλοι σιωπούν και τα χρηματιστήρια ερμηνεύουν…Το δόγμα αποτελεί δηλαδή, ένα φράγμα ιδεών και δίνει το προνόμιο της «αξιόπιστης άποψης» μόνο μέσω των θεσμών μόνο σε κάποιους. Στην ελίτ. Σε αυτούς που θρέφουν, συντηρούν και επεκτείνουν αυτό το ψέμα. Σε αυτούς που το χρησιμοποιούν για να ερμηνεύουν την λέξη «ελευθερία» κατά τι τους βολεύει στα πλήθη, ενώ ταυτοχρόνως την κατανέμουν άνισα στην κοινωνία είτε με πειθώ, είτε με γκλοπ, είτε με σφαίρες. Σ’ αυτούς που, αν και «σεμνοί και ταπεινοί», είναι «θέλημα θεού» (ενίοτε και πιστωτικού) να μοιράζουν υποχρεώσεις και δικαιώματα. Αυλή, κλήρος, κυβέρνηση, κόμμα, κάστα, άρχουσα τάξη, ηγεσία γενικώς. Εξ ου και η ιεραρχία. Όσο πιο πιστός στο ψέμα ή όσο πιο “κοντά” σε αυτόν που το είπε πρώτος, τόσο πιο ψηλά. Δεν έχει σημασία εν τέλει ποιος ή γιατί είναι ο αρχηγός, αρκεί να δοξάζεται (έτσι κι αλλιώς «η εξουσία διαφθείρει, η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα») έχουν τον τρόπο τους, βλέπεις, οι θεσμοί να φέρνουν τους ανθρώπους στα μέτρα τους…
Στον σκοταδισμό του δόγματος αντιπροτείνουμε τον ορθολογισμό. Ο ορθολογισμός σαν θέση είναι αντιδιαμετρική με αυτή του δόγματος. Στηρίζεται στην αμφιβολία και τη διαψευσιμότητα. Η αυτοαναίρεση των ιδεών δεν αποτελεί παρέκκλιση αλλά βασική προϋπόθεση για την εξέλιξή του. Στο δογματικό οικοδόμημα δεν υπάρχει κανένα φαινόμενο που να διαψεύδει τον πυρήνα της θεωρίας, ενώ στον ορθολογισμό αν δούμε αντικείμενα να πηγαίνουν προς τα πάνω αντί να πέφτουν, ο Νεύτωνας και οι νόμοι του πάνε στον αγύριστο. Ορθολογικός είναι κάθε ισχυρισμός για τον οποίο υπάρχει μέθοδος διάψευσης του («κριτήριο της διαψευσιμότητας» Καρλ Πόπερ). Για τον ορθολογισμό, σημασία έχει η πιο πρόσφατη, η νέα ιδέα, που έχει περάσει μέσα από το λογικό έλεγχο της πείρας του παρελθόντος, διαδεχόμενη μια παλιότερη, ανυπομονώντας για την απόρριψή της από μια ακόμα πιο νέα, πιο προωθημένη. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφερθεί ότι θα ήταν σημαντικό σφάλμα να θεωρήσουμε ότι η επιστήμη που κινείται απ’ τον ορθολογισμό, δουλεύει πάντα για το καλό της ανθρωπότητας, ήταν και είναι πάντα το μέσο. Ο γνωστός παραλληλισμός της με το μαχαίρι που είτε κόβει το ψωμί είτε αφαιρεί ζωή, τα λέει όλα. Στις μέρες μας βρίσκεται ως επί το πλείστον σε φονικά χέρια, όμως κι αυτό δεν είναι απόλυτο. Η εξουσία πάντα έχει ανάγκη την επιστήμη και την τεχνολογία που αυτή παρέχει, για να επιβληθεί στις μάζες και να παρασιτήσει σε αυτές, γι’ αυτό κατά παρέκκλιση σταμάτησε να καίει επιστήμονες στην πυρά της εκκλησίας. Ο επιστημονικός όμως τρόπος, ο ορθολογισμός δηλαδή, κάνει σήμερα την επιστήμη να καλπάζει, αυξάνοντας με ιλιγγιώδη ρυθμό τις μεγάλες προκλήσεις της, σε μία ανθρωπότητα που η πολιτική της ανωριμότητα θυμίζει παιδί που παίζει με πιστόλι.
Ελεύθερη έκφραση
Η ελεύθερη έκφραση του ατόμου είναι αναγκαία ώστε η κοινωνία να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται. Ταυτόχρονα όμως, το ίδιο το άτομο, ανακαλύπτοντας πολλούς και ποικίλους τρόπους έκφρασης των σκέψεών του και των συναισθημάτων του, ανοίγει το δικό του δρόμο για την αυτοπραγμάτωση και την αλληλεπίδρασή του με τους ανθρώπους στο γύρω περιβάλλον του. Από ένα χώρο που προσφέρει το αγαθό της Παιδείας θα περίμενε κανείς ότι παιδιά και παιδαγωγοί θα όδευαν μαζί αυτό το δρόμο. Αλλά μελετώντας το υπάρχον σύστημα, αυτό που μπορούμε να βγάλουμε σαν πόρισμα είναι ότι η ελεύθερη έκφραση καταπατάται βίαια και ποικιλοτρόπως ενώ αντιθέτως η πλύση εγκεφάλου και η λογοκρισία υποβάλλονται αδιαλείπτως. Ο κάθε άνθρωπος που έχει περάσει από τα θρανία έχει βιώματα που του το επιβεβαιώνουν. Και αυτό διότι το εκπαιδευτικό σύστημα σε ένα τέτοιο κοινωνικό πλαίσιο όπως αυτό το οποίο μας περιβάλλει δε θα μπορούσε παρά να έχει κατασταλτικό ρόλο στη φαντασία και τη δημιουργικότητα των μελλοντικών ανθρώπινων εξαρτημάτων στην αδηφάγο μηχανή της αγοράς εργασίας. Ακόμα και τα μαθήματα του προγράμματος του σχολείου, όπως τα καλλιτεχνικά και η μουσική, που ως απώτερο στόχο θα έπρεπε να έχουν τη μάθηση του νοήματος των διάφορων ειδών τέχνης, διδάσκονται με τόσο χλιαρό τρόπο που τα παιδιά τα ίδια τα αντιμετωπίζουν σαν μαθήματα κατώτερης αξίας. Έτσι, εκμεταλλεύονται τις ώρες αυτές για να εκτονωθούν μετά από τις τόσες ώρες που έχουν αναγκαστεί να κάθονται ακίνητα και αμίλητα μπροστά σε έναν πίνακα, αδρανή σώματα παρκαρισμένα πάνω σε μια καρέκλα. Για το μαζικό εκπαιδευτικό σύστημα οι μόνες γνώσεις που αξίζουν τον κόπο τους είναι εκείνες που μπορούν να καταγραφούν σε βιβλία. Κωδικοποιημένες σε γραπτή γλώσσα (την επίσημη γλώσσα κάθε κρατικής γραφειοκρατίας) και σε τυπωμένες εικόνες, έξω και πέρα από τα βιώματα. Κάθε άλλο ερέθισμα πλην εκείνων που αφορούν την αυστηρά ορισμένη «διδακτέα ύλη» θα μπορούσε να σαμποτάρει την απομνημόνευση. συνεπώς απαγορεύτηκε. Ο δρόμος της Τέχνης βοηθά τον άνθρωπο να εκφράσει βαθιά κομμάτια της ψυχής του με μια γλώσσα που πλάθει ο ίδιος και χτίζει μια δική του δίοδο επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους.
Η τέχνη, η γλώσσα και γενικά η έκφραση της ανθρώπινης δημιουργικότητας είναι απεριόριστη. Αυτό που αντανακλάται στη νοητική πλευρά της ανθρώπινης φύσης από τον πυρήνα της (όπως με το εργαλείο της γλώσσας) είναι η ικανότητα να παράγει, να κατανοεί και να εκφράζει νέες σκέψεις χωρίς περιορισμό και χωρίς έλεγχο. Άρα το κομβικό γεγονός είναι ότι η γλώσσα δεν καθορίζεται από την κοινωνική μας κατάσταση, αλλά αναβλύζει από μέσα μας σαν πράξη ελεύθερης βούλησης, πάντα πρωτότυπη. Η έκφραση νέων σκέψεων και ιδεών είναι το θεμελιώδες στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Αυτό ίσως είναι και το σημείο που αποτελεί τη βασική διαφορά ενός μυαλού από μια μηχανή, η φαντασία.
Η φαντασία είναι ένας κόσμος χωρίς τόπο, ένα μέρος στο μυαλό του κάθε ανθρώπου μ’ όλ’αυτά που δεν υπάρχουν. Είναι το κάπου χωρίς το πότε, είναι το κάποτε χωρίς το που. Ο κάθε άνθρωπος χαράζει δικά του μονοπάτια μέσα σε αυτήν και οι καρποί των περιπλανήσεων αυτών είναι μοναδικοί. Ένα παιδί είναι προικισμένο από τη φύση του γεμάτο περιέργεια και φαντασία. Στη διάρκεια της ζωής του όμως υποχρεούται από ένα σύνολο παραγόντων να περιορίσει ή και να εκμηδενίσει αυτές τις δύο αρετές και να γίνει ένας παθητικός δέκτης των γεγονότων και των πληροφοριών γύρω του. Ξεκινώντας από τα παιχνίδια των παιδιών και καταλήγοντας στις απαιτήσεις που έχει η κοινωνία από τον άνθρωπο για να τον στολίσει με τον τίτλο του «επιτυχημένου», παρατηρούμε την καταστολή της ανάπτυξης μιας ελεύθερης και μοναδικής προσωπικότητας. Τα παιχνίδια που πωλούνται στο εμπόριο είναι ποτισμένα από τα πρότυπα που περνάει με άλλους χίλιους τρόπους το καπιταλιστικό καρκίνωμα. Από τις κούκλες με τα συγκεκριμένα εξωτερικά χαρακτηριστικά και το στυλιζαρισμένο τρόπο ζωής, μέχρι τα βίαια παιχνίδια στις κονσόλες, τα παιδιά καταπίνουν αμάσητο το δημιούργημα της πληρωμένης και κατευθυνόμενης φαντασίας ενός στελέχους μιας πολυεθνικής εταιρίας. Και η συμμετοχή του παιδιού στο παιχνίδι είναι μηδαμινή, αφού περιορίζεται σε μια δραστηριότητα όπως το πάτημα ενός κουμπιού.
Το σημείο που συναντά όμως, η φαντασία την πραγματικότητα είναι η ανθρώπινη δημιουργία και είναι αυτό που φοβίζει περισσότερο την εξουσία. Η καταστολή της δημιουργικότητας και η ισοπέδωση της φαντασίας αποτελεί πρωταρχικό στόχο του κρατικού σχολείου μιάς και δημιουργικότητα και φαντασία είναι έννοιες συνυφασμένες με την χαρά και την ελευθερία. Αυτός είναι και ο λόγος που το ελευθεριακό σχολείο βοηθά το κάθε άτομο να καλλιεργήσει τη μοναδικότητα του με τρόπους που θα ανακαλύψει και θα επιλέξει το ίδιο για τον εαυτό του.
Αναφερόμενος στον ευνουχισμό της φαντασίας, ο Ραούλ Βανεγκέμ αναφέρει, «Κανένα παιδί δεν περνάει το κατώφλι του σχολείου χωρίς να εκτεθεί στον κίνδυνο να χαθεί. Θέλω να πω, χωρίς να χάσει αυτήν την πλούσια, την αχόρταγη για γνώσεις και θαυμασμούς ζωή, που θα ήθελε με τόσο ενθουσιασμό να τροφοδοτήσει, αντί να την αποστειρώσει και να την απογοητεύσει με την ανιαρή δουλειά της αφηρημένης γνώσης. Τι φοβερή απόδειξη αυτά τα σπινθηροβόλα βλέμματα που ξαφνικά ξεθωριάζουν! Ιδού τέσσερις τοίχοι. Η γενική συγκατάθεση απαιτεί να βρισκόμαστε εκεί, με υποκριτικό σεβασμό, φυλακισμένοι και περιορισμένοι, να μας ενοχοποιούν, να μας κρίνουν, να μας τιμούν, να μας τιμωρούν, να μας ταπεινώνουν, να μας κολλάνε ετικέτες, να μας χειραγωγούν, να μας περιποιούνται, να μας βιάζουν, να μας παρηγορούν, να μας μεταχειρίζονται ως εκτρώματα που ζητιανεύουν βοήθεια και αρωγή. […] Γιατί όμως οι νέοι άνθρωποι να προσαρμοστούν, επί μακρόν, σε μια κοινωνία χωρίς χαρά και μέλλον, την οποία πλέον οι ενήλικες υπομένουν παραιτημένοι, με μια ολοένα αυξανόμενη ξινίλα και δυσφορία;»
Ελευθεριακή παιδεία και Αυτομόρφωση
Η αυτομόρφωση είναι μια διαρκής δυνατότητα για γνώση που πρέπει να είναι κτήμα και προϊόν ζύμωσης του συνόλου της κοινωνίας, ισότιμα, χωρίς ηλικιακές διακρίσεις και με βάση τις ανάγκες του. Είναι μια διαδικασία απελευθερωτική και αναγεννητική, καθώς μπορεί ταυτόχρονα να είναι συλλογική, αλλά και ατομική, μιας και πρόκειται για ατομική επιλογή του καθενός μας ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του. Μέσα από την αυτομόρφωση το άτομο θέτοντας σε συλλογικό διάλογο τα όποια ερωτήματα το απασχολούν, βρίσκει το δικό του δρόμο στον κόσμο, στα κοινωνικά πλαίσια που ζει ή στις ομάδες/συλλογικότητες που δραστηριοποιείται.
Είναι καιρός να διεκδικήσουμε, με τον λόγο και την πράξη μας να συμβαδίζει, το σχολείο του μέλλοντος. Να σχεδιάσουμε, να μοντελοποιήσουμε, να επιχειρήσουμε να δομήσουμε και να προτείνουμε στην εγκλωβισμένη κοινωνία ένα σύστημα παιδείας που θα διέπεται από το πάθος για την ελευθερία και που θα αντιστέκεται με όλο του το είναι σε κάγκελα, είτε ορατά είτε αόρατα. Να συνειδητοποιήσουμε ότι «αρκεί μία δράση για να κατορθώσει περισσότερα από όσα χιλιάδες φυλλαδίων» αλλά και ότι «δεν αρκούν λίγα κιλά δυναμίτη για να γκρεμίσουν τους εκμεταλλευτές μας» (Κροπότκιν). Η κρίση της εξουσίας των οικονομικο-πολιτικών αφεντικών, η κρίση αξιών μιας κοινωνίας με μόνες αξίες αυτές του χρηματιστηρίου και ο διωγμός της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών που επιδίδεται το κράτος, μας καλεί στην εντατικοποίηση του αγώνα, εντείνοντας την αναγκαιότητα για επαναστατικές δομές που θα συνθέτουν τις διαφορετικότητες των προσωπικοτήτων και του τρόπου δράσης και σκέψεις όλων των τάσεων του «χώρου», αλλά και του ευρύτερου ελευθεριακού και επαναστατημένου κόσμου. Να βρούμε τον τρόπο που θα κατανοήσουμε καλύτερα τη συμπληρωματικότητα των κομματιών και των τάσεων της επανάστασης, αποσβένοντας όποιες εσωτερικές αντίρροπες δυνάμεις αποτελούν τροχοπέδη για την έφοδο στον ουρανό. Να ανακαλύψουμε το συναγωνισμό, συνειδητοποιώντας την αυτοκαταστροφική τάση του ανταγωνισμού. Κάτι τέτοιο, μόνο από οριζόντιες διαδικασίες ευρείας συνδιαμόρφωσης μπορεί να επιτευχθεί. Διαδικασίες που θα μπορούν συνεχώς να αυτοαναιρούνται και επαναπροσδιορίζονται όπως και τα άτομα που θα τις απαρτίζουν. Και από υποδομές που δε θα τις εγκλωβίζουν αλλά απλώς θα τις στεγάζουν.
Έτσι έχοντας κατά νου όλ’αυτά, θεωρούμε ότι ένα αυτοοργανωμένο εγχείρημα με την ακόλουθη στοχοθέτηση αποτελεί επιτακτική κινηματική αναγκαιότητα:
- Δημιουργία υποδομών που να υποστηρίζουν υλικοτεχνικά ομάδες αυτομόρφωσης είτε εγχειρημάτων που ήδη υπάρχουν είτε άλλων που θα δημιουργηθούν μελλοντικά.
- Δικτύωση και οργανωτική δυνατότητα αυτών των ομάδων αυτομορφωσης μεταξύ τους, αλλά και με άλλα πολιτικά εγχειρήματα.
- Δημιουργία νέων ομάδων αυτομόρφωσης με σκοπό την κοινωνική έρευνα από τα κάτω για την βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών και την δημιουργία δομών που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην μετατροπή μιας εξεγερτικής διαδικασίας σε μια συνειδητοποιημένη επανάσταση.
- Μετάδοση της γνώσης στις επόμενες γενιές με σκοπό την απελευθέρωση του ατόμου από την φαντασιακή θέσμιση της σημερινής εξουσιαστικής κοινωνίας. Ανάπτυξη των ποικίλων δυνατοτήτων του μέσα από διαφορετικούς και ποικίλους τρόπους έκφρασης όπως τέχνες, γλώσσες, κατασκευές κ.τ.λ.
- Αντίσταση στην αλλοτρίωση της παιδείας και στον περιορισμό μετάδοσης της γνώσης, που επιχειρεί το κράτος μέσω της συρρίκνωσης και της περαιτέρω εξαθλίωσης του σημερινού άθλιου εκπαιδευτικού συστήματος.
- Μέσα από ανοιχτές οριζόντιες διαδικασίες που διέπονται από την ισότητα και τον αλληλοσεβασμό των μελών τους, καταργώντας διαχωρισμούς όπως μαθητής και δάσκαλος και να εμφυσήσει σε όλους μας τις αρχές της κοινωνικής αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης και της αντίστασης στην ιεραρχία, στον ρατσισμό, στον κρατισμό, στον σεξισμό, στην κάθε θρησκευτική πίστη, στην εξουσία σε όλες της τις μορφές. Να εμπνεύσει στο άτομο τις αξίες του σεβασμού στο διαφορετικό, του διεθνισμού, της επίμονης στην αναζήτηση της αλήθειας και εν τέλει το όραμα μιας αταξικής κοινωνίας.
Αυτός είναι και ο λόγος που παίρνουμε την πρωτοβουλία να καλέσουμε σε μια ανοιχτή συνέλευση στις 29/1/12 στην αίθουσα Γκίνη του Πολυτεχνείου, για την ελευθεριακή παιδεία και την αυτομόρφωση με την ελπίδα να ανοίξει το δρόμο και να δημιουργήσει τη δυναμική για την πραγμάτωση ενός τέτοιου, από τη φύση του μεγαλεπήβολου εγχειρήματος, καθώς και να αποτελέσει πυρήνα συνδιαμόρφωσης σε θέματα ελευθεριακής παιδείας και συντονισμού-αλληλεπίδρασης των όποιων ομάδων αυτομόρφωσης και συλλογικοτήτων που θεωρούν ότι μπορούν να συμβάλλουν. Και ενώ κατανοούμε την αναγκαιότητα ύπαρξης υποδομής που θα στεγάσει το οργανωτικό μέρος αυτού του εγχειρήματος, παράλληλα πιστεύουμε ότι δεν θα μπορούσε να αποφέρει κάτι σημαντικό χωρίς τη συνδρομή, τη στήριξη και τη συνεργασία όλων των ελευθεριακών συλλογικοτήτων και ατόμων. Η ευρεία συμμετοχή για τη δημιουργία μιας υποδομής που θα διερευνά τις χρυσές τομές μεταξύ του πάθους του χαοτικού και το στοχασμό του οργανωτικού, μια υποδομή που θα θωρακίζει την «άγρια νεολαία» και θα εξαγριώνει την εξημερωμένη, δίνοντας τρόπο στην οργή. Το ευαίσθητο ζήτημα της παιδείας ίσως γίνει αφορμή και ώρα να χτίσουμε συνθέτοντας όλοι μαζί ένα συμπαγές μετερίζι ισορροπημένου μίγματος ορθολογισμού και ονείρων που ελεύθερα θα ανθίσουν οι σπόροι μιας ελεύθερης κοινωνίας, ο ανθός του ανθού της νεολαίας, τα παιδιά μας, τα παιδιά των παιδιών μας, τα παιδιά του κόσμου, εμείς…
ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥΣ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΟΥΤΟΠΙΑ, ΤΟΤΕ Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΜΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ – ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ